นางปฏาจารา ผู้สูญเสีย
ของรักหมดสิ้นภายในพริบตา
|
 |
จะกล่าวถึงนางปฏาจาราธิดาเศรษฐีผู้มั่งคั่ง นางได้รับการเลี้ยงดูอย่างทะนุถนอมปานดวงใจอยู่ในปราสาท ๗ ชั้น เรือดไม่ได้ไต่ ไรไม่ได้ตอม
จนอายุ ๑๖ สดสวยเปล่งปลั่งดุจดวงเดือนคืนเพ็ญฉะนั้น
แต่แล้วถึงคราวจะวิบัติก็มิได้มีสิ่งใดมาปิดกั้นเอาไว้ได้ นางปฏาจาราเกิดไปรักใคร่ลุ่มหลงเด็กหนุ่มผู้รับใช้ใกล้ชิดเข้า ต้องหลบหนีบิดาออกไปอยู่กับสามีในกลางดงใหญ่ ได้รับทุกขเวทนานานาประการด้วยต้องดำรงชีวิตเยี่ยงชาวป่าผู้ยากไร้
ต่อมาไม่นานนางปฏาจาราก็ตั้งท้องขึ้นมา นางปรารภกับสามีตอนใกล้จะคลอดว่าขอให้สามีพานางไปคลอดที่บ้านผู้เป็นบิดาอันเป็นธรรมเนียมของพราหมณ์ที่จะต้องปฏิบัติอย่างนั้น
สามีก็โอนอ่อนผ่อนปรนตัดใจมิได้ขลาดเขลาหวังพานางมาเผชิญอันตรายจากพ่อตา แต่พอมาได้ครึ่งทางข้างจอมปลวก กัมมัชวาตก็ตีขึ้นนางปฏาจาราจำต้องคลอดบุตรลง ณ ที่ตรงนั้นด้วยความทุลักทุเล ทั้งสองสามีภรรยาจึงไปไม่ถึงเมืองต้องพาลูกกลับบ้านกลางทาง
อยู่ต่อมาอีกนางก็ตั้งท้องบุตรคนที่ ๒ และก็ต้องเผชิญกับเคราะห์กรรมคลอดกลางทางอีก การณ์มันเป็นอยู่อย่างนั้น จนทำให้นางปฏาจารากับสามีต้องอยู่ในป่าต่อมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งสามีเกิดล้มตายลงเหลือนางตัวคนเดียว
ไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ในท่ามกลางป่าเขาอย่างนั้น คิดแล้วนางจึงตัดสินใจอุ้มลูกน้อยทั้งสองหมายจะกลับคืนบ้านเมือง
|
 |
คราวนี้เดินทางมาถึงฝั่งน้ำอิจรวดี แม้น้ำจะไม่ลึกนักแต่ก็ขุ่นข้นเชี่ยวกราก นางปฏาจาราจะอุ้มลูก ๒ คนข้ามในคราวเดียวกันไม่ได้จึงวางคนน้องไว้ที่ฝั่งหนึ่ง แล้วอุ้มคนพี่เดินลุยน้ำมา
พอถึงกลางน้ำพญาเหยี่ยวบินผ่านมาเห็นลูกคนเล็กของนางปฏาจาราก็โฉบลงมาพาตัวไปเสีย นางถึงฝั่งพอดีก็วางลูกคนใหญ่ไว้กระโจนลงน้ำหวังช่วยลูกคนเล็ก ลูกคนใหญ่ลุกขึ้นร้องไห้วิ่งตามแม่ลงน้ำ น้ำจึงพัดพาหายไป นางปฏาจาราสูญเสียหมดทุกสิ่งทุกอย่างในพริบตานั้น
ด้วยความเป็นปุถุชนนางปฏาจาราเสียใจจนวิกลจริตวิ่งเตลิดเข้าป่าจนผ้าผ่อนหลุดลุ่ย ได้รับทุกขเวทนายิ่งนัก
คราครั้งนั้นพระพุทธองค์ทรงญาณหยั่งรู้ว่านางปฏาจาราผู้นี้มีบุพกรรมหนักหนาสาหัสอยู่ แต่นางยังมีอดีตชาติในยุคของพระปทุมมุตตระพุทธเจ้าเป็นถึงพระเถรีผู้ทรงพระวินัยเป็นเอตทัคคะ ดังนั้นพระพุทธเจ้าสมณโคดมจึงสมควรโปรดให้นางได้คืนกลับมาเป็นพระเถรีอีกครั้งในยุคสมัยของพระองค์
ทรงดำริได้ดังนั้นแล้วพระพุทธสมณโคดมจึงเสด็จมาโปรดนางปฏาจาราผู้กำลังวิกลจริตจนนางสามารถพลิกจิตใจกลับด้านมาเป็นคนปกติได้ และทรงเทศนาสั่งสอนต่อไปจนนางสำเร็จโสดาปัตติผลและอรหัตผลตามลำดับ
|
